Sitemizdeki bu ilk yazımda entegrasyon üzerine düşüncelerimi paylaşmak istedim. Okuyacaklarınız sadece kişisel görüşümdür. Kalemim kuvvetli olmasada düşüncelerimi anlatabilmişimdir umarım.
Uyum, yani diğer bir söylemle –entegrasyon- yıllardır sözü edilen ve her zamanda ısıtılıp ısıtılıp önümüze sürülen bir konu. Bu konuda toplantılar yapılır, seminerler düzenlenir, okullarda uzun uzun anlatılır. Ama ne kadar dinleriz, katılımda bulunur muyuz, bunlarda takip eden sorunlar zaten. Uyum icin her türlü destek sözleri verilir, çeşitli uygulamaları hayata geçirmeyi çabalarlar. Her seferinde sonuç yine aynı kalıyor. Pek bir mesafe alınamıyor. Uyum üzerine daha yıllarca konuşup tartışırız.

Uyum konusunda büyük bir görevi belediyeler ve eyalet yönetimleri üstlenmiş durumda. Bir şeyler yapmaya uğraşıyorlar, çabalıyorlar, gerektiği yerde bazı kurum ve kuruluşlara maddi ve manevi destek veriyorlar.
Uyumun hedefi bu ülkede yaşayan herkesin eşit haklara sahip olmasıdır. Biz bu haklara sahip miyiz; kimine göre evet, kimine göre hayır. Herkesin isteğine, beklentisine ve bakış açısına göre elbette farklı. Bana göre evet eşit haklara sahibiz. Okullarda hem Türkçe hemde Islam dersi verilmekte. Kamusal hizmetleri gayet iyi alıyoruz, bunların basında da eğitim geliyor. Eğitimde göcmen cocuklara asla kısıtlama getirilmiyor, onlarada eşit davranıldığı ve anlayış gösterildigi kanaatindeyim. Gençlerimizin verilen imkanları kullanmaması yada egitime gereken degeri vermemesi onların kişisel sorunu.

Uyumun yolu ilk önce eğitimden geçiyor. Eğitimle gelen uyum daha temel, daha da kalıcı hale geliyor. Bundan dolayı eğitime çok önem veriliyor. Coçuklarımızın gittiği ana okullarında (Kindergarten) onlara yavaş yavaş almanca alıştırılıyor, çeşitli oyunlarlar kolayca öğrenmeleri sağlanıyor. Bu onlar icin cok önemli. Okula başladıklarında Almanca’yı konuşabilmeleri okuldaki ve gercek hayattaki zorlukları kolay aşmaları bakımından çok fayda sağlayacak. Coçuklarımıza hem Almanca’yı hemde kendi anadilini sevdirmesini bilmeliyiz.

Peki sorun ne? Neden uyum için çok zorlanıyoruz.
Yaşadıgımız çevrede mi sorun. Kendi memleketimden komşum olsun deyip aynı semtde coğalarak varoşları oluşturup, buralarda yaşamayımı uyum olarak görüyoruz yoksa.
Avusturya’lı komşularla anlaşamıyor muyuz. Oysa ki onlarla iletişim her zaman uyum için bir adım daha ileriye götürür. Komşuları Avusturya’lı olanlar, onlara kültürünüzü anlattınız mı, dügünlerinizden bahsedip bir kaç fotoğraf gösterdiniz mi, evinize davet edip sıcak siyah cay ikram ettiniz mi. Memleketinizden bahsettiniz mi?

60’lı yıllarda işçi olarak gelenler, hep işçi kalmadı. Degişti bir çok şey, haklar verildi, kolaylıklar sağlandı. Eşit haklar sayesinde artık gurbetçilerde iş veren durumunda. Sade Linz’de bir çok örneği var, saymaya gerek yok. Siyasete bakacak olursak, en son parlamento seçimlerinde bir milletvekilimiz seçildi ve bizler için bir örnek teşkil ediyor.
Aslında bir kaç kuruluş yada kamu kurumlarının çabasıyla uyum icin tam başarı sağlanamaz. Kişinin isteğine, çabasına ve düşüncesine bağlı. Herşeyide devletten, bildiğimiz bir kaç kurumdan beklemek çok anlamsız. Ne yaparsak kendimize yaparız. Cözümü bizlerde.
canfm.at

Bunlarda ilgini çekebilir:

» Meziyeti olmayanın adı anılmaz

» Iyilik ve Kötülük Testi? Sence Sen ... ?

» AÅžK'IN TARÄ°FÄ° / by Hüzün

» Dosta Mektup

» Bize haset duvarları örmek deÄŸil, barış köprüleri kurmak yaraşır

Email This Post
596 Kez Okunmus | Yazılma Tarihi: Pazar, 1 Mart, 2009 Kategorisi: Yazarlar